کشف ژن اسب‌های مسابقه برنده توسط دانشمندان
تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۱۰۸۲۳
دانشمندان مجموعه‌ای از ژن‌ها را در اسب‌های مسابقه‌ای موفق شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به ایجاد اسب‌های قدرتمندتر برای مسابقات اسب‌دوانی کمک کند.
آنها ژنوم اسب‌های مسابقه تروبرد، عربی و مغولی را با اسب‌هایی که برای سایر ورزش‌ها و اوقات فراغت پرورش داده شده‌اند، مقایسه کردند.
متخصصان هفت ژن را در نژاد‌های مسابقه شناسایی کردند که همگی نقش مهمی در عضلات، متابولیسم و زیست‌شناسی عصبی این حیوانات دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این پژوهش جدید توسط پژوهشگرانی از آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و شرکت ایرلندی علوم اسب موسوم به پلاسویتال (Plusvital) مستقر در دوبلین انجام شد.
پروفسور املین هیل از شرکت پلاسویتال و نویسنده اصلی این پژوهش گفت: تعداد بسیار زیادی از نژاد‌های اسب که طی صد‌ها سال گذشته در سراسر جهان توسعه یافته‌اند، با پرورش انتخابی برای صفات مختلف مورد نظر پرورش‌دهندگان به دقت شکل گرفته‌اند. این منجر به تولد اسب‌های قد بلند، اسب‌های کوچک، اسب‌های کشنده قدرتمند، اسب‌های سواری مفید و اسب‌های مسابقه‌ای سریع شده است.
وی افزود: ما مجموعه‌ای از ژن‌های مشترک برای اسب‌های مسابقه‌ای را کشف کرده‌ایم، اما همه اسب‌های موجود در یک نژاد مسابقه‌ای این نسخه ژنی مفید را ندارند؛ بنابراین این یافته‌ها برای شناسایی مناسب‌ترین اسب‌ها در یک نژاد برای مسابقه یا پرورش مفید خواهد بود.
پژوهشگران بر روی سه نژاد اسب مسابقه‌ای که مشهور هستند، تمرکز کردند که شامل نژاد‌های تروبرد، عرب و مغولی است.
نژاد تروبرد (Thoroughbred) در قرن ۱۷ و ۱۸ در انگلستان به طور خاص برای مسابقه پرورش داده شد و اکنون به چابکی و سرعت شهره است.
در عین حال، نژاد اسب عربی از شبه جزیره عربستان سرچشمه گرفته است و قدمت آن بسیار دورتر است و به حدود قرن هفتم پس از میلاد بازمی‌گردد. اسب‌های عربی به طور سنتی در مسابقات استقامتی و طی مسافت‌های طولانی، حتی در شرایط آب و هوایی دشوار سرآمد هستند.
در نهایت، اسب‌های مغولی یکی از قدیمی‌ترین جمعیت اسب‌های موجود در دنیا هستند و از فتوحات قرن سیزدهم امپراتوری مغول پشتیبانی کرده‌اند.
اسب‌های مغولی اگرچه اهلی شده‌اند، اما اکثر آنها آزاد هستند و کمترین دخالت انسانی را تجربه می‌کنند.
پژوهشگران در نظر داشتند مجموعه‌ای از نشانگر‌های ژنتیکی را شناسایی کنند که به عملکرد ورزشی در این اسب‌ها که برای مسابقه‌ها پرورش داده شده بودند، کمک می‌کند. آنها برای انجام این کار، ژنوتیپ ۵۷۴ اسب را که نشان دهنده سه نژاد مسابقه‌ای و ۲۱ نژاد غیر مسابقه‌ای بودند، مورد مطالعه قرار دادند.
نژاد‌های غیر مسابقه‌ای شامل کلایدسدیل (Clydesdale)، کونمارا پونی (Connemara pony)، هانوفری (Hanoverian)، مورگان (Morgan)، فیورد نروژی (Norwegian Fjord)، رنگی (Paint)، شتلند (Shetland) و شایر (Shire) بودند.
این مطالعه شامل مجموعه‌ای از نمونه‌های مو از ۱۰۰ اسب بود که متعلق به یک تیم قهرمان اسب‌دوانی بودند که در یک مزرعه در کشور مغولستان پرورش یافته بودند.
پژوهشگران پس از مقایسه ژنوم اسب‌های مسابقه‌ای با نژاد‌های غیرمسابقه‌ای، هفت ژن ضروری در اسب‌های مسابقه‌ای به نام‌های G ۶ PC ۲، HDAC ۹، KTN ۱، MYLK ۲، NTM، SLC ۱۶ A ۱ و SYNDIG ۱ شناسایی کردند.
یکی از این ژن‌ها موسوم به MYLK ۲ برای انقباض عضلانی مورد نیاز است و در انسان با آسیب عضلانی ناشی از ورزش همراه است. در عین حال، پروتئینی به نام میوزین زنجیره سبک کیناز (MYL ۲) را کد می‌کند که نقشی حیاتی در انقباض عضلانی دارد.
این گروه پژوهشی اشاره می‌کند که پتانسیل مسابقه‌ای بودن در یک اسب، یک ویژگی چند عاملی است، به این معنی که به عوامل دیگری مانند محیط نیز وابسته است و تنها به ژن وابسته نیست.
اما تنوع در این هفت ژن می‌تواند برای بهبود ژنتیکی جمعیت اسب‌ها به منظور استفاده در انواع خاصی از مسابقه‌ها مورد استفاده قرار گیرد. این هفت ژن همچنین می‌توانند به بهبود جمعیت مسابقه‌ای اسب‌های مغولی کمک کنند.
این پژوهش در مجله Communications Biology منتشر شده است.
منبع : دیلی میل
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوریمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اسب مسابقه پرورش اسب اسب های مسابقه ای مجموعه ای اسب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۱۰۸۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصدخانه مراغه؛ نگینی درخشان در تاریخ نجوم ایران
رصدخانه مراغه یکی از یادگارهای علمی و فلکی خواجه نصیرالدین طوسی؛ فیلسوف، ریاضیدان و منجم بزرگ دوره ایلخانی و صاحب رساله مشهور اخلاق ناصری و زیج معروف ایلخانی است که به دست وی، با همراهی عده‌ای از دانشمندان بنا شده است. - اخبار ویژه نامه‌ها -
به گزارش خبرنگار فضا و نجوم خبرگزاری تسنیم، 16 اردیبهشت، روزی نمادین برای شهر تاریخی مراغه و برای ایرانیان است. در این روز مبارک، دو رویداد مهم در تاریخ این شهر به هم پیوند خورده است که یکی آغاز احداث رصدخانه مراغه و دیگری بسته شدن زیج ایلخانی است.
آغاز احداث رصدخانه مراغه: این رصدخانه که در قرن هفتم هجری قمری به همت خواجه نصیرالدین طوسی بنا شد، از بزرگترین و مجهزترین رصدخانه‌های جهان در زمان خود بود و دستاوردهای علمی درخشانی را به ارمغان آورد.
بسته شدن زیج ایلخانی: این زیج که توسط دانشمندان رصدخانه مراغه تهیه شده بود، دقیق‌ترین زیج در آن دوران به شمار می‌رفت و در علم نجوم تحولات بزرگی ایجاد کرد.
"زیج" جدولی است که نام و موقعیت و زمان حلول ستارگان و کواکب را نشان می‌دهد و در نجوم اسلامی استفاده می‌شده است.
به پاسداشت این رویدادهای مهم، 16 اردیبهشت به عنوان "روز مراغه" نامگذاری شده است. سال‌هاست که در چنین روزی، برنامه‌های متنوع فرهنگی، هنری و ادبی در این شهر برگزار می‌شود تا تاریخ، فرهنگ و تمدن غنی مراغه به نسل‌های آینده معرفی شود.
رصدخانه مراغه چگونه ساخته شد؟
با یورش ویرانگر مغولان به رهبری چنگیزخان در سال 602 ه.ق، تاریکی بر سرزمین ایران سایه افکند. شهرهای با شکوه به ویرانه مبدل شدند، علم و فرهنگ رو به خاموشی نهاد و وحشت در دل مردم ریشه دواند. در این میان، اما مردی فرزانه و بلندهمت، در تلاش بود تا چراغ علم و دانش را روشن نگه دارد. خواجه نصیرالدین طوسی، حکیم و سیاستمدار ایرانی، با درایت و تدبیر خود، نه تنها جان هزاران نفر را نجات داد، بلکه در احیای علم و فرهنگ ایران در عصر مغول نقشی بی‌بدیل ایفا کرد.
نقش خواجه نصیر در احیای معماری
خواجه نصیر سال‌ها به تدریس و تحقیق پرداخت و با تالیف آثار ارزشمند علمی و فلسفی، گامی مهم در حفظ و گسترش دانش در ایران برداشت. اما اوج شکوفایی خواجه نصیر، زمانی رقم خورد که هلاکوخان، فرمانروای مغولان، او را به دربار خود دعوت کرد.
هلاکوخان که به دنبال مشروعیت بخشیدن به حکومت خود بود، در خواجه نصیر شخصیتی دانا و فرهیخته دید که می‌توانست در این امر به او یاری رساند. خواجه نصیر نیز با درک موقعیت، فرصتی را مغتنم شمرده و با نفوذ در دربار هلاکوخان، به احیای علم و فرهنگ ایران در عصر مغول پرداخت.
یکی از مهم‌ترین اقدامات خواجه نصیر در این زمینه، ساخت رصدخانه مراغه بود که نقطه عطفی در معماری ایلخانی نیز به شمار می‌رود.
ساخت رصدخانه مراغه حدود یک دهه به طول انجامید و در آن زمان، بناهای مختلفی از جمله مسجد، کوشک محل اقامت هلاکوخان مغول و ابزار و ادوات نجومی احداث شد. در منابع تاریخی، نام "فخرالدین احمد بن عثمان امین مراغی" به عنوان معمار اصلی بنا ذکر شده است اما گفته می‌شود که ساخت مسجد رصدخانه، کوشک هلاکو و ابزار نجومی را "مویدالدین عفرضی"، مهندس و دانشمند نامدار آن دوره، بر عهده داشته است.
خواجه نصیرالدین طوسی که ریاست رصدخانه و فعالیت‌های علمی آن را برعهده داشت در رشته‌های مختلفی از جمله ریاضیات، نجوم، اخلاق، تفسیر، تاریخ، طب، شعر و فلسفه تبحر داشت و آثار گرانبهایی از خود به یادگار گذاشته است.
بسیاری از پیشرفت‌های علمی در جهان، مرهون تلاش‌های خواجه نصیرالدین طوسی است. از آن جمله می‌توان به کشف قانون کروی سینوس‌ها در ریاضیات و ابداع روش هندسی با عنوان جفت طوسی در نجوم اشاره کرد. برخی محققان او را خالق علم مثلثات در ریاضی و برخی دیگر، از گسترش دهندگان علم مثلثات معرفی می‌کنند.
اما تخصص اصلی خواجه نصیر، نجوم بود. وی در این زمینه سرآمد دانشمندان زمان خود بود و تالیفات متعددی در این حوزه دارد , گفته می‌شود که تعداد آثار او به 190 جلد می‌رسد.
در مدت ساخت این بنای باشکوه، به دستور هلاکوخان مغول، گنجینه‌ای از کتاب‌ها و ابزارهای علمی گردآوری شد. رصدخانه مراغه تا سال 703 هجری قمری، یعنی دوران سلطنت سلطان محمد خدابنده، به عنوان مرکزی برای تحقیقات و آموزش علوم نجومی و ریاضیات فعال بود اما پس از آن، به دلیل بی‌توجهی حاکمان و جابجایی پایتخت، رو به ویرانی نهاد. حمدالله مستوفی در کتاب خود، تاریخ این بنای عظیم را تا سال 720 هجری قمری ذکر کرده است.
با وجود عمر کوتاه رصدخانه مراغه (کمتر از یک قرن)، این مکان نقش بی‌بدیلی در پیشرفت علم نجوم ایفا کرد. برج استوانه‌ای شکل رصدخانه که قطری 22 متر و ضخامتی 80 سانتی‌متری دارد، قلب تپنده این مجموعه بود. در این برج، راهرو و 6 اتاق تعبیه شده بود که از مصالحی مانند قلوه‌سنگ، لاشه سنگ، سنگ‌های تراشیده و ملات گچ ساخته شده بودند. تزئینات کاشی‌کاری معرق ورودی برج، جلوه‌ای بی‌نظیر به این بنای تاریخی می‌بخشید.
رصدخانه مراغه فراتر از رصدی صرف ستارگان، به مثابه یک دانشگاه جامع عمل می‌کرد. در این مکان، دانشمندان در رشته‌های مختلف علوم به تحقیق و تدریس می‌پرداختند. کتابخانه رصدخانه با بیش از 400 هزار جلد کتاب و ابزارهای اخترشناسی پیشرفته، در آن زمان در جهان بی‌نظیر بود.
رصدخانه سمرقند در تاجیکستان که شهرت جهانی دارد، با الگوبرداری از رصدخانه مراغه حدود یک قرن پس از آن احداث شد و امروزه به عنوان یکی از معتبرترین رصدخانه‌های جهان شناخته می‌شود.
دانشمندان مستقر در رصدخانه مراغه به پژوهش و نگارش در موضوعات مختلف می‌پرداختند. از جمله فعالیت‌های مهم آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
تهیه و تدوین زیج ایلخانیانجام تحقیقات ستاره‌شناسی و محاسبات نجومیساخت ابزار و ادوات پیشرفته نجومیترجمه و نگارش کتاب و رسالهجمع‌آوری مدارک و اسنادآموزش نجوم و علوم مرتبط به علاقهمندانیکی از مهم‌ترین اقدامات خواجه نصیرالدین طوسی در تاسیس این مرکز، جمع‌آوری دانشمندان، کتاب‌ها و اسنادی بود که در جریان یورش مغولان در معرض نابودی قرار داشتند. وی کتاب‌ها و اسناد ارزشمندی را که پس از سقوط قلاع اسماعیلیه یا خلافت عباسی در بغداد به دست مغولان افتاده بود، جمع‌آوری و حفظ کرد.
هزینه ساخت، راه‌اندازی و اداره رصدخانه مراغه را هلاکوخان مغول تأمین می‌کرد. وی خواجه نصیرالدین طوسی را به سرپرستی اوقاف کل ممالک فتح شده برگزید و به او اجازه داد تا درصدی از درآمد حاصله را صرف رصدخانه کند. همچنین دستور داد تا اموال و هزینه مورد نیاز برای ساخت رصدخانه از خزانه در اختیار خواجه قرار گیرد. به این ترتیب، رصدخانه مراغه از نظر مالی هیچ‌گونه محدودیتی نداشت و می‌توانست به فعالیت‌های علمی و عمرانی خود ادامه دهد.
سرانجام پس از تکمیل رصدخانه دیری نپایید که در 672 قمری زمانی که خواجه نصیرالدین طوسی در بغداد بود، احساس بیماری کرد و در هجدهم ماه ذی الحجه که روز عید غدیر بود در بغداد وفات یافت و بنابر وصیتش در کاظمین به خاک سپرده شد.
پس از مرگ خواجه نصیرالدین طوسی، دو تن از پسرانش به نام‌های صدرالدین علی و اصیل‌الدین، به ترتیب عهده‌دار سرپرستی و اداره رصدخانه مراغه شدند.
ثبت رصدخانه مراغه از دوره ایلخانی در فهرست آثار ملی ایران
مراغه، نگین آذربایجان شرقی، در گذر تاریخ همواره مهد علم و دانش بوده و این شهر در دوران ایلخانیان، به عنوان پایتخت ایران، شاهد شکوفایی علمی و احداث بناهای عظیمی همچون رصدخانه مراغه بود.
رصدخانه مراغه که در سال 657 هجری قمری تأسیس شده بود نه تنها زمانی در زمره بزرگترین و پیشرفته‌ترین رصدخانه‌های جهان به شمار می‌رفت، بلکه به عنوان نخستین رصدخانه مجهز پیش از اختراع تلسکوپ نیز شناخته می‌شود. این رصدخانه که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده، تا 300 سال پس از ساخت، رقیبی در غرب نداشت.
متأسفانه، از این بنای عظیم علمی، امروزه تنها اندک بقایایی همچون پی‌های بخش‌های مختلف و قسمتی از سد سنگی آن باقی مانده است. با وجود این تخریب‌ها، اهمیت علمی رصدخانه مراغه به حدی است که نام آن در تاریخ علم و نجوم ایران و جهان به نیکی ثبت شده است.
در این رصدخانه نه تنها به رصد دقیق ستارگان و مطالعه حرکات آنها پرداخته می‌شد، بلکه مکانی برای گردهمایی بزرگترین دانشمندان آن عصر از جمله قطب‌الدین شیرازی و ابن‌العبری بود. در اینجا، زیج ایلخانی که دستاورد مهمی در علم نجوم به شمار می‌رود، تدوین شد و دانشمندان به تبادل دانش و نوآوری در زمینه‌های مختلف علمی از جمله ریاضیات، فلسفه و پزشکی می‌پرداختند.
اهمیت رصدخانه مراغه به حدی بود که حتی دانشمندان چینی به دلیل رونق علمی آن، راهی این دیار می‌شدند و در سایه تعاملات علمی، دانش خود را با هم به اشتراک می‌گذاشتند.
800 سال افتخار در حال احتضارمشکلات و چالش‌های رصدخانه مراغه
فقدان امکانات: رصدخانه فاقد هرگونه امکانات رفاهی و خدماتی برای گردشگران است.کمبود نظارت: هیچ‌گونه نظارتی بر این مکان تاریخی وجود ندارد و حفاظت از آن به حال خود رها شده است.تخریب تدریجی: علف‌های هرز در محوطه رصدخانه رشد کرده و بنای تاریخی را در معرض خطر قرار داده‌اند.بی‌توجهی مسئولان: مسئولان سازمان میراث فرهنگی در قبال حفظ و احیای این اثر ملی هیچ اقدامی انجام نمی‌دهند.رصدخانه مراغه، به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران، نیازمند توجه و رسیدگی فوری است. ضروری است که مسئولان ذیربط با برنامه‌ریزی و اقدامات اساسی، این بنای ارزشمند را از نابودی نجات داده و به آن رونق دوباره ببخشند.
در همین راستا اقدامات زیر برای احیای این رصدخانه لازم و ضروری است:
ایجاد امکانات رفاهی: احداث سرویس بهداشتی، نمازخانه، بوفه و سایر امکانات رفاهی برای گردشگراناستقرار راهنما: استقرار راهنما برای ارائه اطلاعات تاریخی و علمی به بازدیدکنندگانمرمت و بازسازی: مرمت و بازسازی بخش‌های آسیب‌دیده رصدخانهبرگزاری برنامه‌های فرهنگی: برگزاری سمینار، کارگاه‌های آموزشی و جشنواره‌های علمی در محوطه رصدخانهمعرفی و تبلیغات: معرفی و تبلیغات گسترده رصدخانه در سطح ملی و بینالمللیرصدخانه مراغه، میراثی گرانبها از دوران طلایی علم و دانش در ایران است. احیای این بنای تاریخی، نه تنها وظیفه‌ای ملی است، بلکه فرصتی برای معرفی فرهنگ و تمدن غنی ایران به جهانیان نیز به شمار می‌رود. ما باید بتوانیم به رصدخانه مراغه جانی دوباره ببخشیم و آن را به عنوان نگینی درخشان بر تارک تاریخ ایران حفظ کنیم.
ویژگی‌های معماری رصدخانه مراغه
معماری رصدخانه مراغه از ظرافت و دقت منحصر به فردی برخوردار بود. در ساخت این بنا از روش‌ها، تزیینات و مصالحی استفاده شده بود که در معماری بومی آذربایجان رایج بود. گنبد آجری رصدخانه، تزیینات کاشی‌کاری و گچ‌بری‌های ظریف، از جمله ویژگی‌های بارز این بنا هستند.
رصدخانه مراغه به عنوان نخستین اثر شاخص معماری ایلخانی، نقشی کلیدی در ترویج سبک آذری در این دوره داشت. این سبک که از تلفیق عناصر معماری ایرانی و سلجوقی با سنت‌های بومی آذربایجان شکل گرفته بود، در دوران ایلخانی به شکوفایی رسید و آثار ارزشمندی مانند گنبد سلطانیه زنجان و مسجد جامع تبریز را به ارمغان آورد.
میراث ماندگار
رصدخانه مراغه نه تنها در زمان خود، بلکه در قرون بعد نیز به عنوان نمادی از شکوفایی علم و معماری در ایران شناخته می‌شد. این بنا تا قرن دهم هجری قمری مورد استفاده قرار می‌گرفت و پس از آن به تدریج رو به ویرانی نهاد. باستان‌شناسان در دهه‌های اخیر با کاوش در این محوطه، آثار ارزشمندی از جمله بقایای ابزارهای نجومی، کاشی‌کاری‌ها و گچ‌بری‌ها را کشف کرده‌اند.
حکایت خواجه نصیر و رصدخانه مراغه، درسی مهم از تاریخ به ما می‌آموزد. در تاریک‌ترین دوران نیز می‌توان با درایت و تدبیر، چراغ علم و دانش را روشن نگه داشت و به احیای فرهنگ و تمدن پرداخت. میراث ماندگار خواجه نصیر، یادآور این حقیقت است که علم و فرهنگ، ریشه در خاک این سرزمین دارند و هیچ قدرتی نمی‌تواند آنها را به طور کامل نابود کند.
انتهای پیام/
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت